Page 178 - GREC14N_SKG_03

The most
authentic
aspect of
Mount
Athos is its
people. Το
πιο αληθινό
κομμάτι
του Αγίου
Όρους είναι
οι άνθρωποί
του.

πως, ακόμα κι αν ο Θεός των χριστιανών
πέθανε, ο μεγάλος Θεός που εξακολουθεί να
ζει στο Όρος είναι η ίδια η φύση, την οποία οι
μοναχοί αγαπούν και προσέχουν σαν μητέρα - η
μόνη αποδεκτή γυναίκα σε αυτό το σερνικοχώρι
μετά τη Θεοτόκο.
Η μεγάλη ελπίδα των Αθωνιτών παραμένει
πως, αν ο Χριστός επιστρέψει, θα το κάνει
ως επισκέπτης στο Άγιον Όρος. Γι’ αυτό
και προσέχουν τους επισκέπτες τους σαν
βασιλιάδες.
Αφήνοντας τον επίγειο
παράδεισο
Μετά τέσσερις ημέρες στην αγκαλιά μιας
τέτοιας θεϊκής περιποίησης, η επιστροφή στην
Ουρανούπολη με εξουθενώνει.
Πάλι πλαστικές καρέκλες στους δρόμους,
τουριστομάγαζα και ATM στη μέση του
πουθενά. Θα μπορούσα να γυρίσω στην Ιβήρων
και να γίνω κι εγώ αθλητής του Θεού και του
πνεύματος για να γλιτώσω από το ennui της
επιτάχυνσης. Αλλά όσο ο οδηγός μου τρέχει για
να προλάβω την πτήση από τη Θεσσαλονίκη
δεν κάνω τίποτα για να τον σταματήσω. Μόλις
έχω βγει από ένα παραμύθι και, προφανώς,
σκέφτομαι και χαμογελάω αργότερα κατά την
απογείωση, δεν είμαι ο Χριστός! Κοιτάζω στο
βάθος του ορίζοντα για το Όρος, αλλά δεν
φαίνεται τίποτα πια.
Έτσι όλα καρφώθηκαν στον πίνακα μιας γλυκιάς
μνήμης και θα μείνουν για πάντα εκεί: οι γλάροι,
η βαρκαρόλα των μοναχών-ψαράδων με τα
δίχτυα του ψαρά, η χαρά της αυγής, πλάι στο
δάσος με τα τζιτζίκια, τα δύο Εβραιόπουλα που
μετά την εμπειρία του Όρους μου ομολόγησαν
πως τώρα ξέρουν πως ο παράδεισος υπάρχει!

178 GREC14N S/F 2018